Yağan yağmur değildi sadece.
Ona eşlik eden gözyaşlarım...
Fakat artık yanaklarımdan süzülmüyor.
Sînemin derinlerinden süzülüyor.
Bundandır görünmezliği.
Kendimi birine anlatmalardan geçtim çoktan.
Kendimi kendime anlatmaya bile içim gitmiyor.
Konuşmaktan soldum, sözlerimi tükettim.
Anlaşılmamaktan yorgun ve meyûsum.
Kelimelerle yaralanmaktan bîtâb...
Suskunum, anlatıp da anlaşılmamanın âteşinde yandığımdan.
Suskunum, kelimeler hançer olup da sîneme saplandığından.
Bazen kendimin bile yabancısı olurken,
Birine âşinâ olmaya gönlüm kalmadı.
