Sustum... 

Konuşunca daha da

savrulacaktım belki.

Sessizce fırtınadan

kaçarcasına sustum.

Bir köşede sessizliğin ruhunda

kaybolmak için sustum.

Öncesini siler gibi

sonrası yokmuş gibi sustum.

Bana konuşmak için

anlatılan her şeyi unutarak sustum.

Hayatı acımasız hale

getirenleri yok sayarak sustum.

Tüm yolların

kendime çıkacağını

bilerek sustum.

Konuşarak anlaşmaya olan

inancımı yitirdiğim için sustum.

Sükunetin tenhasında

kaybolur gibiydi susmam. 

Seslerin ruhları incittiğini

ilmek ilmek hissederek

sustum. 

Ve suskunluğumda

yok oldum.

Kayboldum...