Kelimeler öyle savruk ki bu ara…
Hepsi yeni bir anlama teşne.
Ve ucu açık, dibi koyu zincirli kuyu…
Hepsi, hepsi… Birbirine girmiş. Özü yitik.
Anlamını çoktan yitirmiş.
Aklımın ucunda verilen anlamların yüklülüğü.
Söze dönüşünce yetersiz…
Susun gelişi, güneş gibi doğuyor;
Şafak vakti aklımın…
Yitiyor kelimelerin anlamı bir bir…
Bir renk olmalı diyorum; bir nesne, bir şehir…
Öyle bir kurmalıyım ki cümleyi,
Zihninde tarifi mümkün olmalı…
İlk kelimemden sonuncuya gelene değin,
Gözünün önündeki perde kalkmalı.
Susun gelişi, güneş gibi doğuyor;
Üstelik en zifiri gecesi kalbimin…
Susun gelişi, güneş gibi doğuyor.
Beklemeliyiz yeniden;
Tanrı’nın çocuklarını uyuttuğu,
Başka bir geceyi…
Beklemeliyiz yeniden;
Yeni anlamlar yükleyebildiğimiz,
Başka bir heceyi…
