İnsan uzak duramıyor kendi kendinin çamurundan, bataklığından. Nerede neyle yaratıldınsa; orda dolanıyorsun, orda boğulup orda nefes alıyorsun. Sanırım ben senin içinden doğmuş, yaratılmışım, sende kalıyor ruhum.. Kendinin uzaklarında gözün kalıyor bazen. Bakıyorum gözlerine, omuzlarına burnuna, zor geliyor ulaşmak. Ya kendini görmezden geleceksin yada gördüklerin aklından edecek seni diyorum. Susuyorum, ne kendimden vazgeçebiliyorum ne de senden. Hayallerime yırtık bir yamaya bakar gibi bakıyorum. Elim varmıyor, tekrar yama atmaya. Susuyorum. Gitmek bilmediğim o yere ve sana, zor geliyor ama istiyorsum... Ben sana gitmek istiyorum aslında. Susuyorum.
Harun Küsmüş
