Çiğ süt emmiş derler insanoğluna. Çiğ süt üreteni görmez nasılsa. En başından yazılmış yazgı aslında insana. Derdi, tasasıyla. Değer mesela, nasıl verilmeli bu insanoğluna. Sütü çiğ daha, gelse de 60 yaşına, satar seni bir kuru baklaya. Kimden uzak duracağını bile kestirmen gerek senin. Kime nasıl yaklaşacağını da aynı kurnazlıkla. Kurdu olmalı bu dünyanın içinde barındıkça, yok öyle yem olmak üç beş çakala. Bırak sütü, kan emerler onlar boynundan, derin yüzülür kalırsın şokla, çakallar soluğunu bile çalar senden bakakalırsın boşuna, ne uğruna yandığın hikayeden ardında kalanlara. Hayat ya akışta, sanarsan her uluyanı ve alırsan sürüye it dalaşı ah ki o ne kavga. Uluduğun dağları yakar aleviyle de kalırsın çıplak başında. Ondan sonra ulu babam ulu ne fayda.
