Herkesin herkesleştiği,
Herkesleşirken kimsesizleştiği
Ve
Kimsesizleşirken sessizleştiği
Derin oyuklarla iz bırakan,
İz bırakırken dinginleştirdiği garip yüreğim.
Şimdi yağmurlardasın,
Yangınlardasın.
Ne ıslatıyor ne yakıyorsun.
Ne öldürüyor ne çiçekleniyorsun.
Şimdi küçük bir kara leke misali,
Kalbimin en tenha köşesinde bir yerde; yer arıyorum sana.
Ahh! Süveyda'm...
Küçük ama etkisi büyük canparem,
Ne yazık ki yok çarem.
Şimdi gün yüzüne çıkarma vakti.
Hayalden, gözden, gönülden atma vakti.
Şimdi yolun sonunda,
Yalnız bir kalp,
Titrek bir dudak,
Kırk yerden kırılmış,
Görünmeyen yaralarla bir beden,
Ve yürümeye çalışan bensiz bir benle.
Ah gönlü kırık Süveyda'm,
Kara ama yüreğimi,
Yolumu,
İçimi aydınlatan güzel lekem.
El ele verme zamanı,
Yok etme zamanı; gideni.
Terk etme zamanı kalpleri,
Saf sevgisizliği...
