Çarpışan beton duvarlara alınlarıyla
insanlar
Lisanlar
Secdesi yağmurun içinde olanlar
Umudu güneşin ellerindekiler
Gılgameş'ten
İthaka'ya kadar
Yontulmamış taş ve ağaç bırakmadı
Ki kalsın ondan geceye bir ad.
Bir adla anılsın sayıkladıkları
İnsanım incinmiyor
İnsanım kağıt üstünde çarmıhta
Son sözlerini
Söylüyor
"Tanrı'yı bekliyor,
Godot'yu bekliyor,
Bastiani kalesinde savaşı bekliyor
- ve sırıtıyor gecenin tülüne karşı"
-Aynı insan
Babı mesel mi diyelim
Babı masal mı?
Göğe inanmıyor bu yenisi
Oysa yıldızlı gök derdi
Aydınların yüzü
Her sabah saat yedide sokaktaki adam
Şimdilerde
Kentin ışıkları mağarayı siliyor
Yıldızları, Venüs'ü ve burçları
Ki gerili bir çarmıhtır yitiriş
Bakmıyor, inanmıyor, küsüyordu bu insanların yenisi.
Çıplak korkuyla yüz ömür geçse aldırmıyor
Filmler izliyor
Tarkovski, Bergman
ve ne deha ama dediği şeyleri...
Yaşamak kalkıyor tedavülden
Bir resmi daha çok seviyor doğadaki halinden
Susuyor susuyorum suya
Hangi pınara gitsem küskün insanlara
Plastik çağına diş biliyor bilendikçe bu pınar
Susuyor o da susuyor suya...
Sus...
Su...
Dönüyor çölüne kendinin
Susamışken susuzluğa.
ETHER
2021-06-05T08:37:36+03:00Teşekkürler. Bir kapı açabildiysek ne mutlu bize..