Belki gidiyorum ne ayıp

Yıkılan şeyleri de kaldırarak

Belki belliydi

Ayakta Inzaghi’nin bileğine sarılı

Bantla duruyorum 

Hafıza adlı beyaz bir masalda

Ben ki ezberimden yalnız ona kadar sayabilirim

Gözlerim duvarlara saklanmışsa


Anne olacağın cumadan kurulu

İçimdeki kara parçasının adı İrlanda


Kovuldum aranızdan

Evime törene ihanetle dönüyorum 

Kilidi değiştirdim

Çilingir öldü, onca yalnızım

Evrenin kaplan gözü Jüpiter

Uydulularıyla tespih retrosuna giriyor radyoda 

Da ben nota bilmiyorum 

Anahtarından helallik almam yakışmaz

Da sen yine de fazla derindeyken çevirme beni


Gelirken nerdeydin Ekber

Belki gidiyorum ne ayıp

Geçmişe dayalı merdiveni 

Kafam kapana değince mi kaldıracaksın?