Bu kişinin çevresidir. Kişi çevresine tutunur. Başını eğmesi ise çevreye uyum sağlaması ve çevrede kalmaya çalışmasıdır. Sıkı sıkı tutunması ise çevreye elinden gelen her şeyi vermesidir ki bu çevre de ona versin. Bu durum bu kadar basit ise neden her dalgada boğuluyor gibi hissediyoruz? Hayat neden bizler için bu kadar zor? Kaçacak bir yer de bulamıyor, dalga üstüne üstüne dalga yiyoruz. Hepimiz bir çevresi var sonuçta değil mi? Arkadaşlarımız var, ailemiz ve daha bir çok sevdiğimiz insanlar... Çevremiz çok kalabalık belki de ama bizler tutunmuş olduğumuz bir tahta parçası varmış gibi hissetmiyoruz aksine hiç olmadığımız kadar yalnızız sanki.
Devam edeceğim...
