Bir tohumun devri bu

Silah zoruyla

Hırpalanmak ciddi bir kurum

Yol tutuyor onu yolda

Orda kimse çırpmaz yakasındaki kiri

Belki göğsümde iki kişiyle yürüyorumdur bilemem

Ama korkarak kimlik gösteren ben değilim


Sayarak çıkarıyorum tırnağımdaki filizleri

Önceden bir bahçeye karşı

Kendimi savunmuştum 

İfademdeki isimle yürüyeceksen

Rüzgarda dna izim

Bir tohumun devrinden bile

Ben sorumluyum diyebilirim


Askıda omzunu unutmuş bir ceket

Emek ki bazen bir fiildir o

Pantolonunun paçaları başına kadar sıvalı

Başı batsın

Yeri gelince

Demirleri piç bir demirle kesen bir halksın

Yeri geldiyse söylüyorum 

İşte tüm tohumların atası

Çatlamanın canını çıkarıyor


Ve ben

Yani bir denizi köşeyi dönünce tekrar göremeyeceğimi 

Bilmeden

Hani omzumda yetişeceğine yemin etmiştin

Diye darlayan ben

En tohumsuz yeriyle yargılıyorum Atlas’ı