Seni ilk gördüğümde yüzlerce insan vardı etrafımda, belki yoktu, kimin umurunda? Kimin gözü kime çarpıyordu bilmem. Ben seni gördüm... Herkes herkese bakar, herkes sana bakar. Üstünkörü, öylesine, dümdüz; gözünün rengini sorsan herkes bilir, ben senin gözünün ne dediğini gördüm. Dizlerimin bağına saldırdın o akşam, saat 18.00 falandı, bir adım geç kalsan düşmüştüm. Göğsümün içine elini sokup beni çektin, bu göğsümle elin arasında, kimse görmedi, sen bile. Avcumun içinde çiçekler açtıran o kokuyu parktaki amca ne bilsin, ne anlattığını bile duymadığım taksi durağı ne bilsin? Ben biliyorum.
Olabilir canımın içi, bunların hiçbirini halledemeyebiliriz. Tüm duvarlar üstümüze yıkılabilir, sen tek başına benim evimsin ve ben evin altında kaldım.
Şimdi kaybetmiş olabilirim ama kazanacak bir şeyler bulurum.
Hep buldum.
