Şimdi bir gerçektir yaşamak
Hülyadan uyanmaktır sensizlik
Bir kısmını saydımsa da ömrümün
Sensiz hep biraz yarım kalacak
Nedir insan böyle maphus
Nasıl sığar ömür bir çift göze
Ellerin olmadan nasıl yaşanır
Bir şair buna nasıl cevap bulacak
Şimdi tükenecek birikmiş umutlar
Toprak kurak
Mevsimler sonbahar
Bir çantası olmalı şairin
Bir yol var sonu uzak
Bir yol var başı tuzak
Dönülmez bir akşam
Güneşi doğmayan bir sabah
Artık bir yaradır sensizlik
Sessizlik bir bıçak
Ellerinde kan var
Sen suçsuz bir katil
Ben ölmemiş bir fani
Ne yolum var artık ne yolun sonu
Ne başa dönülür o yoldan
Ne sonu görünür artık
Bir cümle daha gerkir ölmek için
Unutmak
Unutturmak
