Başka bir hayat benim düşlediğim
Hayallerle duvarlarını örmedim
Boşluğu bildim senden önce, hep nefret ettim
Verecek sevinçlerin kalmadığında
Hikayelerini ver bana, acılarını ver
Onları sevdim, içime ilmek ilmek işledim
Huzur neymiş öğrendim
Herkes hikayesini dayatmanın peşinde
Bak işte bomboş benim ellerim
Sende kalsın hikâyesizliğim, dokun ki
Dolsun ellerim
İnkâr etsen de yeryüzü titremişti
Her bir sarsıntıyı kalplere eklemişti
Topladım heyecanları ben de gözlerime
Akıtıp veririm ellerine
Ne güzel tamamlandı işte
Henüz keşfedilecek çok şey var
Zamanı serbest bırakabiliriz
Sonları belirleyeceksek de bir gün
Birlikte belirleriz
Sonlar başlangıç olsun diye yollar yürünüyor
Şimdi her saniye daha da gürültü çıkarıyor
Güneşin etrafındaki yol daha da uzuyor
Sıcaklık ateş gibi dünyayı daha da kavuruyor
‘…Parmaklarım susamış dünyaya gözyaşlarını
daha çabuk dökmelerini sağlamak istercesine
bulutları yakalayabilmek için kasılıyor...’
