Yüreğindeki ışıltıların kandilini yakarsam,

Batmaz belki gülüşündeki güneşler hiçbir akşam.


Adımla seslenir insanlar bana, sen özenme.

Neyleyim hürriyeti bir çift gözde tutsaksam.


Elimdeki kalemi dökerim beyaz sayfalara

Güneş doğar, hâlâ vardır söyleyecek sözüm.


Kıvrılır yanına, uyur o nazende ruhunla

Bürünüverir dualara korur seni.


Senle tanıştım ritimleriyle kalbimin

Bi’ haber yaşamışım varlığından, bunca zaman.


Şimdi düşse yüzün, nerede olursan ol

Suratındaki çizgilerden bulur seni.


Bazen gülersin bana, perişan olurum.

Parlak bir kristalden farksız dudakların.


Öpersin beni, yorgunluğumun üstüne.

Çiçeklerin nezaketi bulaşır ağzıma yüzüme.


Emsâlini bilmediğim bi’ sümbül misali

Cennet kokan

zarâfetinden tanır seni.