Tanımsız, kapkara duygularımın
Janjanlı pembe kalemimle
İşlenişi bembeyaz sayfalara
Annemin dantelleri misali ilmeklerle.
Yazmanın verdiği ağırlık,
İç huzursuzluğumun ayak sesleri,
Tahta başlıklı yatağım, dört duvar
Ve yazdıkça küçülen,
-bir iğne deliğinden geçecek kadar küçülen- bir ben.
Hepimiz bir kalemin, bir şiirin yolsuzluğuyuz.
Sonuma yaklaştıkça duyulan ayak sesleri,
Onun çok narin parmak uçları.
Tahta başlığımın çok bağırışsız gıcırtısı,
Ve çok renkli, çok sesli dört duvar.
"Şiirlerimden daha renkli,
şiirlerimle daha sesli."
Bir köşede çok yalnız çok kalabalık bir ben.
O muyum ki ben,
Benden daha uzak?
Ellerim yabancı,
Ümitlerim, korkularım yabancı.
Bir ben ki bana yabancı.
