İnsan kendisi ile tanışmalı. Bu zaman alan bir şey. Çünkü hiçbir şey bilmeden büyüyoruz ve en az da kendimizle vakit geçiriyoruz. Hiç tanımıdağımız birisi yönetiyor hayatımızı. Hiç beklenmedik istekleri oluyor ve her aldığı kararı yaşıyoruz. Bunu bir bedende iki insan gibi anlatmak biraz tuhaf geliyor insana ancak hislerimizi anlatacak başka bir anlatım bulamıyoruz. Bir yabancıyız. Kendimize yabancıyız. Bu da bize gösteriyor ki hayatta mutluluk denen o ahenge erişmek için bir hayli yolumuz var. Harekete geçelim ve yol alalım dedikçe de gerilediğimizi hissediyoruz. Çünkü yapılacak iş çıkıyor sürekli. Kendimizle tanışmamız gerektiğini fark ediyoruz. Bir sonrasında kendimizi nerede bulacağız diye soracağız sonra bulamadığımızı sadece çevremizin etkileriyle hareket ettiğimizi anlayacağız umutsuzluğa düşeceğiz. Sonrasında da yapmamız gereken tek şeyin o çevreyi değiştirmek oluluğunu algılayacağız. Ancak şimdi kendimize bir merhaba demekten daha güzel bir hareket olmayacaktır. Yeni tanıştığımız bu bireye sorabiliriz ne istiyorsun diye. Sonrasında anlamaya başlayacağız.
