bir salın ortasında

güneşin yeni doğduğu vakitten

battığı vakte kadar aktı

iki bacağımdan kanlar.


tanımadığım adamlar

sevemediğim kadınlar

anımsayamadığım çehreler baktı

hatta inandı okuyup yazanlar.


güneşi görmeden geçen onca saat ve

ellerimi kollarımı bağlayan doktorlar

yaşımı başımı bilmeden kımıldayan dudaklar ve

boyunlarını kırdığım şeytanlar.


tırnaklarımdaki kanı gözyaşıyla temizleyen bi kadın görüyorum düşümde

tanıştırayım bu kadın müzeyyen.

yüzüme acı dikmekte sakınca görmeyenlere lanet okuyorum içimde

alıştırayım ve üstüne basayım bu hadise cinayet.


beni sevmeyenlere açılan kamu davaları bittabi haklı

verilen cezanın ayı dolmaz yılı dolmaz

örneğin bugün oldu

beş yıl 9 ay bilmem kaç gün

bu acıyla mezara girilmez hak helal edilmez.


çarşaflardan damlayan kan

yaranın izi değil yalnız

bacaklarımdan bi çocuk gidiyor

daha mühimi koca bir çocukluk devri gidiyor

hasım hısım buna alimallah diyor.


yavaş yavaş dikiyoruz açılan yaraları

bi mesut oluyorum bi sebat

usul usul kesiyoruz ağlamayı

bi üzüm içiyorum bi fesat.