Tanrı’nın huzurunda çıkmış, bir ben ve bir ben.

Dönmüş sormuş bana beni bilir miydin?

Ben atlamış hemen tabii, yıllarca sana el açtım.

Bir ben gülmüş arkada, ben de kapattım.

Tanrı demiş kapatırken beni bilmez miydin?

Seni de bilirdim bu açıp yalvaran kişiyi de.

İkiniz de birbirinizin duasına muhtaçsınız.

Tanrı dönmüş demiş, ben kudretliyim,

Bu yalvaranın duasına muhtaç değilim

Bu yalvaran olmasa kudretinle ne yaparsın?

Kiminle dalga geçersin sınama diyerek?

Yarattığımı sınarım tabii bu çok doğal,

Koca Tanrı derin bir kahkaha atarak.

Yarattığını yarattığınla sınarken aç bıraktın,

Onları sana muhtaç ettin,

Çünkü onlar sensiz daha güçlü olacaktı.

Güçlü düşünenleri dışladın, astın, kestin.

Eli açık yalvaran ben kafasını kaldırdı.

Ortada Tanrı yoktu.

Döndü içinden gelen imanıyla sordu.

O kadar kişiyi asan Tanrı nerede?

Sen kafirsin, senin Tanrı’n nerede?

Güldü bir ben ve bir bene baktı.

Benim de senin de Tanrı’m burada.

Hala bana sorular soruyor