tanrı zaman mıydı dedim;
devamlı mağlup kaldığımız.
inanmak isterdim çocukken ona,
sonra umudumu kesmeye başladım.
özellikle akşam ezanından sonra.
nasıl oluyor da gözlerimde ki acılar,
bu kadar belli olabiliyordu artık.
tanrı yalan mıydı dedim;
uğruna toprağa girmeyi umduğumuz.
inanmak istemezdim hiç buna.
sonra anladım ki, bir sabah ezanından sonra,
toprağın üstünde yaşamaktı zaten
kader uğruna yaşamaya çalışmak.
