Mağrur şeytan kâfur ağacından tahtında keyifsizce oturuyordu. Tanrı’nın katından kovulurken tüm hararetiyle ortaya büyük iddialar sürmüş fakat Habil ile Kabil'den beridir insanları Tanrı’nın yolundan, doğruluktan uzaklaştıramamıştı. Onların ufak, tüylü kulaklarına incelikle işlediği yalanları fısıldıyor fakat kendinin kötü namından ötürü tek bir ademoğlunu bile kandıramıyordu.


"Keşke Tanrı kadar güçlü olsaydım." diye düşündü Şeytan, "Bana itimat etmelerini sağlardım."


Şeytan çok geçmeden sırıtmaya başladı, böylesine bir fikri böyle alelade bir vaziyette bulmasına şaşırıyordu.


Aradan yıllar geçti ve insanlar Tanrı adına birbirlerini öldürmeye başladılar.