Annemin kalbinden birkaç yüz kilometre uzaktayım bu sabah. Yanı başımda kente susamış bir gölün iç çekişi, gözlerimde yankılanıyor. Mitolojik gözyaşları döktüm yağmurlardan özür dileyerek. Ve yine özür dileyerek tüm masal analarından çocuk yanım adına. Kalbimin kabuk tutmuş tüm yaralarına şiirler ördüm, yaralarımı öremedim. Sözcüklerin çatlaklarında aktı yine acım. Gece yarısı işlenmiş bir cinayetin tam ortasında tutundu elim öteki elime. Kentin soğuk ikliminde bir yangındı gözümün yaşı, ruhumun yaşı..
Âh Tanrım!
Ne kadar düşüncelisin, ne kadar merhametlisin!
Ve ölüler intihar edemez Tanrıcım.
Korkma!
