Kaç yol geçtik, kaç ağaç ve kaç deniz bıraktık geride, kaç yağmurda ıslandık ve kaç güneşte kavrulduk... Kırıklarımıza sardığımız dikenli tellerle kaç ruhu yaraladık ve kaç yara aldık sararken başka ruhları... kaç kere kendi ördüğümüz duvarların altında kaldık ve kim bilir kaç kere yıkıntıların üstünde yükseldik göğe... sığınacak limanlar, inanacak tanrılar aradık kaç kere... Tanrı yoktu ama zaman vardı*... Ve bizde başlayan bizde bitiyordu. (* Mine Söğüt'ten alıntı aslı 'tanrı yok ama zaman var' - Gergedan
