Neden bu kadar kötüyüz? Ne oldu da bize bu hale geldik? Tanrı bize ruhundan bir parça üfledi fakat ne oldu da biz o ruhu bu kadar kirlettik, kirletildik? Etrafıma baktıkça ruhumdaki can kırıkları bana batıyor, içim gidiyor. Bir çocuğun yüzündeki tebessümü alabilecek kadar kötü olmuştuk. Birbirimize gönülden bakmıyorduk. Karşımızdaki insanın acılarını fark edemeyecek kadar boş ve anlamsızdı bakışlarımız. Dahası sözcüklerimiz bile bizim kirliliğimiz karşısında boyun bükmüştü, onlara dokunmamızı, kendimizi anlatmamıza karşı çıkıyorlardı çünkü bizim bu anlamsızlığımız karşısında onlar bile bize bir anlam yükleyemiyordu. Tanrının bize hediyesi olan bir parça ruhu bulmak dileğiyle...
