Yalan veya insanı yalana yönelten yanılgı
Zihin insanın en büyük destekçisi
Zira kendini savunmanın yollarını daima gösterir
Değinilen yalan ise nefretten doğandır ki
Zannımca en tehlikeli olan budur
Çünkü bu yalana insan inanmaz alışır
Ve yalan söylediğinin farkına bile varmaz
Bilakis en doğru olduğuna dair inancı katmerlenir
Bunu kanıksar
Buna iman eder
Bu yalan nefretle başlayandır
Önce en yüce cümlelerimizi yükleriz üstüne
Kucağımızda dolu dolu nefret biriktiririz
Bu yük ağır gelir benliğimize
Taşıyamaz
Artık dilimiz öbek öbek kusar nefreti
Ve bir gün kucağımız boş kalır
Dilimiz öyle kirletir ki zihnimizi
Buna alışırız
Ve artık asla yapmayacağımıza
İman eder hale geliriz
İşte bu zihin yanılgısı
Bu tanrısallaşma
Kesin sözler konuşup
“Asla” demelerimiz
Hatanın bize uğramayacağına iman etmemiz
Şüphesiz bir tanrısallaşmadır
İşte dost sanılan zihin
Burada işini yapmaya başlar
Kirli yalanları en güzel kılıflara sarar
Ve insan artık hatadan münezzehtir
Zira insan insanlığını dahi bir kılıfa hapsetmiştir
