Sonu sonsuzluk olan

bahtsız ve biraz da kaygılı.

İnsan çamurdan yaratıldı, sanırım yanıltıldı.

Sonra Tanrı bir söz fırlattı

Yasaklanmış bütün hazlar

İnsan çekti kendini, sakındı

Durup düşünmeye vakti olmadı.

Aldım sineme çektim, küstüm dünyaya

Baktım, durdum, eğildim, kalktım

Açtım elimi, yukarı baktım

Kandırdım kendimi, kandırıldım.

Sonra kaldırıp attım.

Üstümü başımı topladım, bir bira açtım.

Tuttum kadehi Tanrıya kaldırdım.

Varolmayan yokluğuna, hiç yanımda olmayışına...