Sevgili tanrım,
Mutlu musun?
Keyfini kaçıracak her şeyden men ettik kendimizi
Eskisi gibi mutlu değiliz
Şen kahkahalarımızın yerini sessiz yutkunmalar aldı
Dünyayı kaba ve çirkin adamların sesi sardı
Bütün renkleri söndürdük, griye boyadık evreni
Artık bize küsme diye küstürdük her şeyleri
Sevgili tanrım
Mutlu musun?
Öldürdük senden geçmeyen duyguları
Kalplerimizi mühürledik, dillerimizi kilitledik
Dudaklarımızdan istemeyeceğin aşk sözcükleri dökülmüyor
Aşkı ölüdürdük,
kadere teslim ettik kendimizi
Alışılmışın çemberinde oyalıyoruz düşlerimizi
Elmaya uzanmış lanetli parmağımızı yasaklarda gezdirmiyoruz
Sevgili tanrım
Mutlu musun?
Var oluşumuzu haykırmıyoruz
Uslu bir sessizlikte göze batmadan yok oluyoruz
Herkes içindeki çocuğu öldürdü
İstediğimiz oyuncaklar için ille de tutturmuyoruz
Hayalmiş arzuymuş hiç yanından geçmiyoruz
Her şeye nasip diyoruz.
Sevgili tanrım
Mutsuz musun?
Hâlâ dünyanda fazlalık mıyız
Intihar edemiyoruz.
