Ömrün talihsizliği anlamak, oysaki yaşamın sebebi
Seni senden onu ondan daha iyi kavramak
Kişilerin bulutunu aralayıp güneş kıvamında ilkeleri görmek
Görmek gerek tanımak, özenmek ve mücadele için oysa
Yalan mı dersin
Görmek değil mi korkunun kaynağı?
Doğmaz mı dürtü görmekten?
Karanlık rutindir aydınlık olmadığı sürece
Görmek arafta bırakmaz mı görmeyenler arasında?
Görmeyenler mutlu dipsiz karanlığın içinde
Sen gören gözlerin yarattığı bir araftasın
Sana ona hak vermek
Düşüncenin sebebi asıl sebebi ilk sebebi
Fikir için her zaman doğru
Ama ya taklitçiler
Onlara karanlığın mutluluğu doğar günlerine
Sıçrar her yere dipsiz temelsiz mutsuzluk mutluluğu
Yaratılan bir dünyada yaratılana tezat yaradana rağmen
Ama herkesi haklı görmenin kaderi bu
Bir çizgiler senfonisinde çizgilerin orta yeri ikametçisi
Bir adım taraf eder tarafsız dünyada
Ama hiçbir şey taraf olmaya yetmez
Yalnızca taraf neden taraftır bilirsin bunu
Ve evet tarafın taraf olması tarafına çok uygun
Diğer taraftaki sen ve o da haklı
Haklılık ki sınırları taraftar ile çizilmiş
Bir kişi yeter mi ki taraf olmak için?
Tarafların içinde bitaraf kalan tarafkar
Taraf sancısı içinde yok olur araftaki mezkur tarafkar
Peki ya bu yokoluşta kim doğru?
Tarafın içinde bulunduğu bütün tarafları kapsayan
Zemin ne tarafta?
Kimin doğrusu daha doğru
Ve kimin fikri daha haklı
Çocuk yaşlı her yerde bir kemik bir et
Sevmek her canı güldürür
Acı her gözden bir damla düşürürür
Zenciden akan siyah mı ki gözyaşı?
Kimin düşmanı daha düşman
Dostum ve düşmanım
Bir dinin, çizginin, nehrin, rahmin ve dağın
Ötesinde veya berisinde
Oysa insan birkaç damla aynı kan
Kimin acısı daha acı
Doğrular savaşında her kayıp
Azalan bir nüfus değil mi tabelada yazan?
Yalnızca bir rakam olmadı mı acılar?
Milyonlar binler yüzler onlar
Kimin milyonu daha güzel öldü
Kimin milyon ölümü daha haksızdı
Bir dinin, çizginin, nehrin, rahmin ve dağın
İçindekiler daha çocuk daha yaşlı daha haklı
Atalar nefretimi, sevgimi yazmış
Yaşananların altını çizen bir kalemmiş
Oysaki ömür
