bana bir şeyler vadet

kafamı vurmak için duvarlar oluşturmak gibi boşluklarıma


koşan adamları boş ver olay mahallinden hızlıca

polisler gelene kadar cesedinin başında beklemiş beni hatırla

patlayan bulvarlarda çok güzeldim


hoplayıp zıplıyorum kaosundan geçerken düşüncelerimin

çok fazla utanıyorum anlatamam sana yüzlerim yerlerde

kendime koşuyorum beş vakit sırf apoletlerim sökülsün diye

koşarken emniyet kemerini takmayı seviyorum

siyanür şişelerine doldurduğum suları içtiğim sabahlarda

her çıkmazdan çarpa çarpa da olsa çıkabileceğimi hissediyorum


ama bazen gündüzleri çok bir şeyler hissediyorum adını bilmediğim ve geceleri hissettiğimden

korkuyorum- koşmayı unutuyorum panikten

fren yerine gaza basıyorum

emniyet kemerim takılı değil

zamanın gelip beni kurtarabileceğini biliyorum

günahlarım bile çürür beklemekten


bana bir şeyler vadet

bana bir şeyler

bana son bir zar

bana bir şeyler boş ver

tarih bilimi doğukan çıkmazı hakkında hiçbir şey bilmiyor gibi hissediyorum

buna çok sinirleniyorum