Kol saatimin alarmıyla uyandım. Normalde kol saati kullanmıyorum. Askerlik için aldım bu saati. Özellikle nöbette çok işine yarar dediler. Aldığım gün bir sonraki sabah 11'e kurmuştum saati. Çoğu sabah daha erken uyanıyorum fakat yapacak bir şey bulamadığım için biraz telefonu kurcalayıp tekrardan uyuyorum. Bu alarm çalana kadar...
Dün gece tekrardan şiddetli bir yazma isteği hissettim. Her zamanki soruyu yeniden sordum kendime: ''Ne bekliyorum yazmak için?'' Sonuç olarak beklemenin insanı başlangıç noktasına getirmediğini düşündüm. Bir an önce başlamam lazım. Yazmam lazım. Yazmak istiyorum. O halde hemen başlamalıyım. Hemen başlasam bile, bugüne kadar beklemiş olmanın beni başlangıç noktasına getirmediğini söyleyebilir miyiz?
Yaklaşık bir ay sonra askerim. Ne yazmalıyım diye çok düşünmedim bu sefer. Madem askere gidiyorum, o zaman bu süreci anlatayım dedim.
