Karşına geçip bağırmak isteyen küçük bir kızım ben.
"BAK HÂLÂ İYİYİM, BAK HÂLÂ İYİYİM, BAK HÂLÂ İYİYİM!" Bak ben hâlâ iyiyim...
İçimdeki savaşın sonu gelmez sanmıştım, geldi. Şimdi bir şehrin enkazları arasında oturuyorum. Yetim ellerime kısa çizgiler çizmişler görüyorum. Ölüm diye fısıldıyor sağımdaki melek.
Artık ne anlama geliyorsa,
ben de bilmiyorum.
Soruyorum yoldan geçen tarla faresine,
"Kim çizmiş bu çizgileri ellerime?"
"Cellatlar." diyor.
"Bana da tuzaklar kuruyorlar ama gözü açık kemirgenler kanmazlar korkma."
Gözük açık bir tarla faresi olacağım o zaman diyorum.
Gözü açık tarla fareleri kanmazlar cellatların tuzaklarına.
Fakat ellerimdeki çizgileri çoktan çizmişler baksana.