Kurudum düşüncelerden
Düşündükçe yapışıp çıkmayan hatta ele geçiren karamsarlığım. Bu karamsarlığın armağanı satırlarca sayfalarca yazılan, haddi hesabı olmayan şiirler. Oluk oluk kalbimden akıyor hepsi tutamıyorum. Bardağın son damlasında durup düşündüm artık. Ben neyim, ne istiyorum, ne olacaksın, ne olacak hayatın ve nasıl olacak.
Değişen varlıklarken bizler, her bir ifademiz, sözümüz yadırganır. Düşüncelerimiz yuhlanır. Yaşam tarzımız hayat felsefemiz kısacası benliğimizi oluşturan değerler ötekileştirilir. Peki ben bunun için mi varoluyorum diye sorgularken derin çıkmazlar beni girdap gibi çekiyor içine. Verdiğim kararlar neden birilerinin onayından geçmeli. Neyim ki ben. Her bir bedene irade ve ruh verildi ayrı ayrı. Birbirimiz üzerinde tahakküm kurma hakkını kim doğurdu. Sevgiden başka hiçbir şeye muhalif olmak istemiyorum, hiçbir yargı beni yıldırsın istemiyorum. Hiçbir beşer beni alt edemesin. Süregelmiş hiçbir kalıp beni kısıtlamasın. Ben benliğimle var olayım sadece.
Merhametim güler yüzüm, hayat neşem ve bitmeyen masum sevgimle ömrümü süreyim. Birbirinden bozma düşünceler beni prangayla bağlamasın. İnsanca yaşamak ve gitmek istiyorum sonrasında bu diyardan. Kimsenin inanç değeri altında ezilip büzülüp umutlarımı öldürmek istemiyorum. Ben kendimle kendim için varolayım.
