yine de ümitlen

otlar yeşerecek, dallar da.

kurumuş kanımız, kışın kılıcında

bu martın bize çektirdiği

ya bizim bu serzenişlerimiz sana?


yeniden biri yeryüzüne

birini ise sakladık altına.

eskimişten kesip yenisine yama

olurken göz görmez olanı

zaten bahsettirir zayiatından

geçtikten sonra her fırtına.


ümitlen de yine

diktiğim çiçeklenir mi

yolum adımlanır mı...

yokla her gün

sonundan yana şüphen varsa

dönüp o nisana iyi bak

dönüp o nisana iyi bak

ya bu tanışacağın son baharsa?