Her gün kendimde yeni bir şeyleri keşfediyor ve alışma gücümü görüyorum. Denizsiz, güneşin o en güzel battığı renklerin gökkuşağında süzülen martıların ve rüzgarla beraber dans eden ağaçların yere dökülen gölgelerine odaklanarak yürüyemediğim bir yerde ne yaparsam yapayım asla mutlu olamam diye şartlamıştım kendimi. Ama hayır, öyle olmuyormuş. Her şehir insana bir yeni kimlik sunuyor, sunarken de seni buna zorlamıyor aslında farklı insanlar gibi hepsinin farklı bir yönünü seviyormuşsun. Hatta bazen ayrıldığında diğerini özlediğin zamanları bile sana yaşatıyormuş.
Bağlanma gerçek anlamda çok gizli bir yönümüzü ortaya çıkartıyor. En güçlü yanımızı o anda açığa çıkartıyoruz. Fark etmeden aslında asla dediklerimizi yapar, hissetmem dediğimiz hisleri yaşar hale geliyormuşuz. Bağlanalım, kaldığımız şehire bizi oraya bağlayabilecek güçleri görelim. Sevelim ve mutluluğumuzun sebeplerini çoğaltalım. Bunu öğrenelim hep birlikte.💛
'florebo quocumque ferar' sözü ile sonlandırıyorum: “Taşındığım her yerde çiçek açacağım. Çünkü bahar benim içimde.” Umarım ekildiğimiz topraklar bizi hep yeşertir 💛
