Gelir en yorgun ifadesiyle yalnızlık

Oturur saatlerce seninle

Güneş batamaz üşengeçliğinden

Aşktır

Kimi anlatır en içten ifadelerle

Kimi susar en kaba haliyle

Sonra birden dalarsın

Üşenmediği zamanlarda yanan

Pembe kalorifer peteğine

Umuda benzer bir türkü gelir aklına

Söylersin en güçlü sesinle

Kapıyı üstüne kilitlemiş hayata

Bu vereceğin en güzel karşılık


Odadan çıktığın vakit başlarsın yaşamaya

Ufuktaki martıları görürsün kaybolan

Sokaktaki çöpçüyü görürsün yıpranan

Adımların hızlanır yürüdükçe

Kalbinin atışını duymaya başlarsın

Önceleri bin ah ile çıktığın merdiveni bile

Bambaşka bir hevesle çıkarsın

Gideceğin yer uzaksa bile

Yaşamak için koşmalısın


Sıra yâre gitmektedir

Aşktan öte bütün yollar kapalıdır artık sana

En az bin kere takılıp düşersin

Dizlerin kanar aldırmazsın

Durmak istersin, duramazsın

Avare gezdiğin günlerdeki yüzün gelir aklına

Utanırsın önce, sonra gülersin

Anlatılan bütün hikayeler çıksa da hatırından

Yârin tek sözünü unutamazsın

Umutları acıyla yoğrulmuş adam

Sen, yâre gitmeden duramazsın