Bir son hayal ediyorum kendime

Bir son ki kimsenin kulağı duymasın

Bir başıma uzanayım bulutların kucağında 

Veya zengin kömür yataklarının üzerinde

Bir son hayal ediyorum

Öyle bir son ki olmasın mezar taşım

Kömür yatakları keşfedilsin, parçalansın başım

Bir son ki kalmasın dişlerimin izi

Veda edemediğim kadınımın memelerinde

Kalmasın kokum bu ikiartıbir hücrede 

Bir son hayal ediyorum

Kimse beni anmasın, hatta hatırlamasın


Sonra bir son daha hayal ediyorum

Kendim dışında her şeye, herkese, evet sana da!

Öyle bir son ki ani ve hızlı

Bu sonda kimsenin canı yanmasın

Lakin yok olsun tüm bu acınası sahne 

Tüm bu acımasız tiyatro son bulsun!


Biz bu yaşama mesleğini beceremedik

Asla ölçüsünde ve asla güzel sevemedik

Bunca kötülüğü sırtında taşıdığı yeter bu kambur kürenin

Bunca acıya ev sahipliği yaptığı yeter

Bırakalım da yok olsun, bir nefes huzur bulsun


Bir son hayal ediyorum hepimize

Öyle bir yok olalım ki hiç var olmamışız gibi olsun.