Üzerime bir olgunluk çöktü. Bir derviş edasıyla, sanırım sabrettiklerimden olacak, yaşıyor gibiyim. Hala sorunluyum, öyle böbürlenmek falan yok da, ne bileyim bi dinginlik çöktü sanki üstüme. Hırçın bi denizdim de duruldum gibi. Oysaki tuhaf şeyler de oldu. Ama olgunlukla karşıladım. Bir şeyleri çok istedim ama yanlış olduğunu bildiğimden yapmadım. Sanırım artık anlık mutluluklar yetmiyor bana. Bilmek istiyorum önünü sonunu. Yaşlı gibi konuştum ama günden güne gençleşiyorum. Şu 1 yılda kendime yaptığım yatırımın haddi hesabı yok. Kübra ile iyi anlaşmayı öğreniyorum sanırım. Ve ruh hastası olmayanlar bilmez, bu cidden mühim konudur. Nasıl olsa burası benim günlüğüm ve geleceğe aldığım notlar da bir yerde. Dönüp de "Vay be..." demek için yazıyorum. Bu arada bugün itibariyle 9 kg verdim. Şimdiden vay be o zaman. İyi gidiyorum. Yanaktan bir makas, aferin kız!