Rutin gerilimlere bir de varoluşun belirsiz kasvetini eklemek için yani daha fazla acı çekmek için yapmışım ne yapmışsam.
Yüzlerce hayatı izleyip farkında olarak ölmenin kâr olduğuna kanmışım.
Oturduğum sandalyeyi unutturan o sayfada zamanla oynamayı zevk zannetmiş,
boynunu yönetemeyen çamla beraber sallanmışım.Yaşamayı düşüneceğim diye yaşamayı kaçırmış,
Sevmeyi şiir sanmışım.
Ben ne yapmışsam yanlış anlamışım.
