Bakınız sesim soluğum kesik.

Hafif olsaydı çıkardı kendiliğinden.

Derinlerde yer edinmeseydi,

Bağırabilirdim olanları sessizken. 

Belki sağır olmuştur kâinat,

Gözlerimle anlattıklarıma gülmüştür.


Parıltıyı yaşlardan aldığımı anlama.

Dokunma acıyan yerlerime.

Sarhoş kal, gerçeklere dönme.

Nihayetinde bir gün ayılırsa dünya,

İçerisinde olmayacağım. 


Hatırlanmadığım her anın içindeyim. 

Başka unutulmuş birini arıyorum. 

Herkes yaşamış muhtemelen, 

Tek ölü ben barınıyorum. 

Tacımı kimseye vermeyeceğim.

Biçare çalan da olmaz, biliyorum. 


Pırlantadan yapılmış ama değersiz.

Bana ait çünkü.

Mevta olmuş karanlığın ışıltısı.

Kimse bilmez nasıl yakıştığını,

Aynada yansımaz aydınlığı. 


Sadece ölüler görebilir tacımı. 

Sadece geç kalanlar seyredebilir.

Sadece ben.