Yaşamın kırıntıları gözlerine dağılmış
Cüretkâr bakışlar arasında dolaşıyorsun
Ellerinde belli belirsiz bir telaş
Hissettiklerin kuşlardan ürküyor, aldırmıyorsun
Şu insan kalabalığı sinmiyor içine
Kanunların yasak ettiği ne varsa dilinin ucunda
Yapmaya çalıştığın her şey, kanun gereği.
Sonu olmayan bir yok oluşa sürükledin beni, senle beraber
Kalbinin en ücra köşesinde yer bulamadım kendime
Dipsiz kuyulara sığındım, orada kaldım
Sonsuz düşlerde, düşüncelerde kaybettim kendimi
Hislerimde acımasız bir ihtilâl yarattın
İnsanlara sevgim kalmadı artık.
Kaçıyorum ben senden
Senden ve sana benzeyen her şeyden kaçıyorum
Seni hatırlatan ne varsa yabancı artık bana.
Kötü oluyorum
Kötü oluyorum yıkıcı bakışlarından
Yaptıklarım içime sinmiyor
Düşündüklerim beni ele veriyor.
Kaçıp kurtuluyorum
Kaçıp kurtuluyorum senden ve yaşamdan.
Sokaklardan sıyrılıp kelimelere sığınıyorum
Kötülüğümü kelimeler arasında kaybediyorum.
