Anlam yüklemek ve geçmişi özlemek,

İnsanoğlunun fıtratında var.

Bu yüzden, hatırlanabilir güzel anılar,

Yeni açmış bir çiçeğin yapraklarında.

Ama o güzel anıları hatırlamanın,

Tekrar yaşamaya gücü yetmiyor.

Bir daha yaşayamayacağını anladığında ise,

Hissettiğin duygular da hasrete dönüşüyor.

Buğulu camlarda bekleyen gözler gibi.

Camın ardında kalan her yer hasret,

Görünen ama ulaşılamayan bir sonsuzluk.