Temmuz uzun zamandır tek bir satır bile yazmamıştı. Aslında pek yazmak istemiyordu içinde giderek çoğalan bir his; tam tarif edemediği ve nereden geldiğini bilmediği bu his onu sadece uyumaya zorluyordu. Bu his ona yaşamına son vermesini söylüyordu. Bu sesle zamanla anlaşıyor, kendini öldürme fikri su içmek gibi gerekli ve doğal geliyordu. Temmuz her geçen gün yaşamına son vereceğini planlıyordu: Bilek kesmeler, haplar; onlar gösteriş içindi. Temmuz'a kesin bir şey gerekiyordu, bütün hesaplamaları yaptıktan sonra en garantisinin kendini asmak olduğuna karar verdi.
