"Adınız?"
Temmuz, lobideki kızın sesiyle kafasındaki kara bulutlardan kurtuldu, şaşkın bir sesle "Anlayamadım." dedi. Kız önce sıradaki diğer müşterilere bakarak "Adınızı sordum beyefendi." deyip elindeki kalemle boş kağıda baktı. Temmuz sanki bir şeyi unutup sonradan hatırlayınca yaşanan bir iki saniyelik heyecanlı sesle "Temmuz adım, Temmuz." dedi. Kız olan biten karşısında şaşırdı, sorunlu bir tipe denk geldik diye düşünüp Temmuz'a daha fazla soru sormadan odasının anahtarını verdi. "216 numara, ikinci kat. Soldan üçüncü oda." Temmuz'a bakmadan "İyi dinlenmeler." deyip sıradaki müşteriye geçmişti. Temmuz bavulunu alıp odasına doğru ilerledi. "Sessizliğin insana ağır geldiği bir oda daha..." dedi kendi kendine. Bavulunu yatağın karşısındaki masanın üzerine koydu, kendini yatağa attı. Tavanı izliyordu ve sürekli "Neden?" diye sayıklıyordu. Bütün planı tasarlamıştı, bu kız niye gelip beni buldu diye söyleniyordu. Kendi ölümünü uzun uzun tasarlamıştı, geliş oyalanış ve ölüm bölümü olarak hayatını üçe bölmüştü ve sanki bir tiyatro oyuncusu gibi sahnedeki yerini tamamlamıştı. Şimdi son perde, ölümü oynayacaktı ama o gelmişti bütün planı alt üst olmuştu.
