Çok şey kaybedeceğiz.
Tenha sokaklarda kuruyacak gözlerimiz
İliklerimize kadar acı ile yaşayacağız.
Yıldızlar bile artık bize güzel gelmeyecek
Sadece karanlık göreceğiz
Uzunca yollarda uzunca hayatlarda
Aklımızı kaybedeceğiz
Nasılsın soruları alelade olacak sadece
Gerçeklerden, gerçeklikten hep eksik kalacağız
Yorulacağız ve her gün ölümün ne kadar güzel olduğunu düşünmekten midemiz bulanacak.
O sofralar
O güzel sohbetleri hep eskide bırakacağız
Tükeneceğiz
Yaşarken, düşünürken
Küçücük kafamızın içinde tükeneceğiz.
Yeni yaşları almak istemeyeceğiz
Her geçen saniyenin ne kadar önemsiz olduğu ile kurgulu hayallere dalmak
Artık bizim için bir anlam ifade etmeyecek
Çünkü o hayellerde o saniyelerde
Artık bizler olmayacağız
Annemizi kaybetmişiz, ailemiz yok
Evin çatısı akıyor
Artık yakmak lazım.
