Bir ıslık çalar
Günlerden ertesi gününde
Toplanır herkes yalnızlığın dibinde
Kayıplar verir insan
Günün birinde
Mazi kapıyı çalar
Geçmiş aralanır
Süregelen zihinde
Sonra insan düşünür
Neyi yanlış yaptım
Bakar aynaya
Yaşadıklarına
Kendisine
Sevgisine
Sevilmeyişine
Sonra mazi çıkar
Geçmiş kapıyı kapatır
Sıragelen gölgelerde
Bir davul çalar
Şenşakrak yerlerde
Nedendir bilinmez
Mutlu değilken de
Gülermiş insan
Bir zelzelede
Bir zil çalar
Kapıya bakarsın
Umutların çıkar
Öylece kalakalırsın
Sonraa
Yaşlanan zaman sorar
Nedir bu eğlence
Öylece bakakalırsın
Ve çalan ıslık değilde
Çalınan bir hayatın olduğunu
Anlarsın.
