elim üstüme yansıdı. sokakta kendine benzeyen takım takım adamlar. 

adı başkalaşmak gibidir.


elle tutulur bir şey yaptığım yok. üstümden geçiyor her şey. bomboşum, tuttuğum

yalnız kelimeler.


işte müzik, kafamın etrafında havadan ibaret. işte renk, sabah ellerimde tüten

ağırlıksız bir meret


korkmuştum, çözümsüzlük içimde bir değişmezdi artık. konuşmaksa kendiliğinden,

anlamsız bir işti.


görüyorsun, yaşamak için kendine başvuruyorsun. yüzün bile artık büyük birine benziyor,

biliyorsun ya bakılmak seni tuhaflaştırıyor.