Yavaş yavaş bitiriyorum seni kafamda.
Gözden düşer gibi
kalbimden düşürüyorum
bütün yaşanmışlıkları.
Tıpkı bir annenin
çaresizlikler içinde bebeğini,
cami avlusuna bırakıp giderken
Çektiği vicdan azabı gibi terk ediyorum seni.
Çekip giderken
attığım adımlarıma gömüyorum bizi.
Zamana yayarak değil
o an bitiriyorum her şeyi bütün vücudumda.
Kangren olan parmağı keser gibi
Atıyorum seni içimden.
