bu yazıdan sonra hayatta olur muyum bilmem. fakat içimdekileri dökmeme izin verin. hiç kendinizi dipte hissettiğiniz oldu mu?
bu dipten kurtulmak istediğinizde ne yaptınız mesela? ben takılı kaldım. çıkamıyorum. elimden bir şey gelmiyor. kimseye söyleyemiyorum. kalbim sıkışıyor, ellerim titriyor. bu yazıyı yazarken ağlıyorum mesela, kimse bilmiyor. o biliyor aslında ama umurunda değil. kimsenin umurunda değil bizim neler yaşadığımız. aslında hak veriyorum da herkesin kendince dertleri var. kimse kimsenin derdini çekmek zorunda değil. fakat insan bazen yanında birilerini istiyor. fakat benim yanımda kimsem kalmadı. artık kimseyi istemiyorum da.
ruhumu arıyorum fakat çoktan terk etti beni.
hilâl
2021-11-06T22:14:25+03:00Umarım ruhumuzu bulabiliriz... Tekrardan hepinize teşekkür ederim. :)
Kenan Birkan
2021-11-06T19:13:01+03:00Ruhumuzu bulacağız Hilal. Yazarak bulacağız belki de…
Reva
2021-11-06T18:12:42+03:00Lütfen biraz sakin olunuz. Böyle durumlar güzel şeylerin ön hazırlığıdır.
hilâl
2021-11-06T12:15:59+03:00Hepinize çok ama çok teşekkür ederim! Bana ne kadar umut oldunuz, tahmin bile edemezsiniz... Çok ama çok teşekkür ederim! Daha çok yazmaya, daha çok paylaşmaya devam edeceğim... Yazılarımızda buluşmak üzere...
Şule Becer
2021-11-05T22:47:08+03:00Yaşamak muhteşem, keşfedilecek kocaman bir dünya var aynada gözlerinin içine bak kendine söz ver ÇOK MUTLU OLACAĞIM
Mısra Ergök
2021-11-05T21:38:27+03:00İnsan kendini bazen o amansız kuyuda hissediyor. Kendisinden kaçmak istiyor, bıkıyor. Ruhunu kaybediyor, ararken tükeniyor. Bunların hepsi yaşamımızın bir parçası. Bunlar da yaşama dair. Hissettiğiniz her neyse sizin yaşadığınızın kanıtı bu. Ancak böyle hissedebiliyoruz. Yalnızlık da hissizlik de bazen bizimle oluyor, olacak. Ama ne olursa olsun hayallerimiz tükenmiyor.
Ne güzel yazmışsınız hissinizi. Beraberiz şimdi, kendinize yaklaştırdığınız ne çok insan oldu. Lütfen yazın ve birlikte yoluna koyalım bazı şeyleri. Elinize sağlık. :)
Jean Valjean
2021-11-05T21:38:25+03:00Dönüp bu yazıyı tekrar okuduğunda, sonra bu yorumları okuduğunda daha ferahlamış biri olmanı temenni ediyorum sevgili Hilal. Hep yaz, hep okuyalım. Ellerine sağlık.
Haneke
2021-11-05T21:18:53+03:00Öncelikle bu bahsettiğiniz "hisler bütününün" anormal olmadığını bilmenizi isterim. Yani kendinizi böyle hissettiğiniz için bir şeyin dışında kalmış hissetmeyin. Hepimiz evlerimizde, odalarımızda, sokaklarda böyle yürüyor, böyle duruyor, etrafa böyle bakıyoruz. Zaman zaman. İnsanın doğal süreci bu. Mutsuzluk hayatın doğal bir semptomu. Nasıl ki yazmak hiçbir şeyi değiştirmiyorsa biliyorum, bunları okumak da hiçbir şeyi değiştirmeyecek. Olsun, yalnız olmadığınızı bilin istedim yine de. Böyle süreçler yaşadık, yaşıyoruz, yaşayacağız. Mesele tüm bunlardan sonra nasıl biri olduğumuz, neye adımladığımız, neye dönüştüğümüz. Diyor ya şarkı: "Başımıza gelen bütün bu şeyler, dünyada olmamaktan daha iyi."
Ellerinize sağlık.