Şu sıralar insanlara şöyle bir bakıyorum da en çok yüzlerinde okuduğum şey yalnızlık ya da mutsuzken mutlu gibi davranmak, yani güçlü durmak. Biraz bu konuya eğilmek istiyorum. Artık öyle bir duruma geldik ki arkadaşım dediğimiz kişiye bile güvenmiyoruz. Oysa eskiler, arkadaşlarına sevdikleri insanları bile emanet ediyorlar. Şimdi öyle bir şey yapmak bir yana, onları tanıştırmaya bile korkar olduk. Farkında mıyız bilmiyorum ama biz değerlerimizi bir bir yitiriyoruz. Bu şekilde daha ne kadar devam ederiz hiç bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey var, o da bu işten artık kimsenin dönemeyeceği.
Güven. bu beş harfli kelimenin bizi bu kadar yaralayacağı aklıma gelmezdi. Peki sizce bu güveni biz ilk nerede kaybetmiş olabiliriz ya da hangi olay artık bizi güvensizliğe itmiş olabilir? Cevap, kendinize bu soruları sormanızla ortaya çıkacaktır. Aslında bu küçük sorulara verdiğiniz cevapları bir yere yazıp üzerine düşünmeniz size çok faydalı olacaktır. Dedikleri gibi sorunu bulmak çözümün başlangıcı olabilir.
