Ayaklarıma hakim olamıyorum
Bu sahile sürüklediler yine beni
Kendi kuyruğum iştahımı kabartıyor sanki
Her gün yalnız kendime acıkıyorum
Ouroboros'a iki bacak kaldı
Onları da tüketiyorum
Günlerce aynı istikamete yürüyüp
Yine bu sahile geliyorum
İçimde öldürememişken henüz seni
Bilmem nedendir her gün olay yerine dönüşüm
Öyle davetkâr ki dalgalar
Çakıl taşları gökten yağmış gibi
Deniz tuzu ile parlatılmış her biri
Ay ışığını esirgemez onlardan
Üzerine basmaya kıyamaz insan
Sanırım onları da ezecek kadar kötüyüm
Oysa kalbimi ne de beyaz görürdüm
Demek martılar pislemiş üzerine
Bir yunus vursa sahile ben ölürdüm
Meğer ne güzel şeymiş kendini sahile vurmak
Belki sadece kendimi avutuyorum
Belki beni her gün buraya çağıran şey ölüm
Ama daha öldürememişken kendimi
Bilmem nedendir her gün olay yerine dönüşüm
