sular durmak bilmedi bir türlü
gece bir tımar sanıyorum
artık yetmiyor karanlığı
gözlerimi ellerimle kapatıyorum
varlığımı unutturan şu müzik
bir gece toprağa gömülmüşüm gibi
söyleyin ışıklara girmesin tabutun kenarlarından
ya da bir kez de olsa sıkıca sarın beni
severken ki zayıflığımlayım ve rüzgar yine hoş kılmaya devam ediyor denizi
kıyısında içimden düşürmeye çalıştığım öfkeyi görünce bırakıyor duvarları dövmeyi
dilek tuttuğum yıldız bir orduya sahipmiş bu yüzden uzağız seninle
bilirsin merhametli olmuyor yalnız olmayanlar
şu gecenin sonuna hiç yakışmayacak şeyken güneş
yanımda olmanı ve gülüşünde doğmasını isterdim her an
ne olurdu şurada olsaydın bir günlük
bir bunca yıl daha yeterdi seni sevmeme
hani değerli görünmek için yalan söyler ya insanlar
sen değerli hissetmeme neden olan en güzel yalansın
